من اگر دست زنانم نه من از دست زنانم نـــه از اینم نــه از آنم مــن از آن شهر کـلانم نـــه پـــی زمــــر و قمــارم نه پی خمر و عقارم نـــه خمیـــرم نــــه خمـــارم نــه چنینم نه چنانم مـــن اگـــر مست و خرابم نه چو تو مست شرابم نه ز خاکم نه ز آبم نه از این اهــــل زمــــانم خـــرد پـــوره آدم چـــه خبـــر دارد از ایــن دم کــــه مــن از جمــله عالــم به دو صد پرده نهانم مشنـو این سخن از من و نه زین خاطر روشن که از این ظاهر و باطن نه پذیرم نه ستانم... مولوی
عـــــالم همـــه دریــا شـــود دریـــا ز هیبت لا شـــود آدم نماند و آدمی گــــر خــــویش بـــا آدم زند دودی بـــرآید از فلك نــی خلق مـــاند نــی ملـــك زان دود ناگــــه آتشی بر گــــنبد اعظم زند بشكافد آن دم آسمان نی كون ماند نی مكان شوری درافتد در جهــان وین سـور بر ماتم زند گـــه آب را آتش بــرد گــه آب آتش را خــورد گــه مــوج دریای عــدم بـــر اشــهب و ادهـــم زند خورشیـد افتــد در كـــمی از نـــور جان آدمی كـــم پـرس از نامحـــرمان آنجا كـــه محرم كـم زند... مولوی
بـــی همگــــان بســـــر شـــــود بی تـو بســـــر نمـــی شــــود داغ تـــــو دارد ایــــن دلـــــم جــــای دگـــــــر نمــــی شـــود دیـــده عقــــل مســـت تــــو چـرخــــه چـــرخ پســـت تــــو گــــوش طـــرب بــــه دســت تــــو بــی تـــو بســـر نمی شود جـــان ز تــــو جــوش مـــی کند دل ز تـــو نـوش می کند عقـــل خـــــروش مــــی کنــد بـــی تــــــو بســـر نمـی شــود خمـــــر مـــن و خمـــــار مـــن بــــاغ مـــن و بهـــار مــــن خـــواب مـــن و خمــــار مــــن بــی تـو بســر ن می شود جـــاه و جلال مــن تـــویی ملکت و مــــال مـــن تـویی آب زلال مــــن تــــویی بــــی تــــو بســــر نمی شـود گـــــاه ســــوی وفــــا روی گــــاه ســوی جفــــا روی آن منــی کـــجا روی بـــی تــــو بســـــر نمی شـــود دل بنهنـــد بــــر کنـــی تـــوبـــــه کــننـــــد بشــکنــی ایــن همــه خــود تـــو میکنی بــی تو بســر نمی شــود بی تـــو اگـــر بســـر شدی زیــر جهــان زبر شدی باغ ارم سقــر شــدی بــی تــو بســر نمــی شـود گــــر تـــو ســری قــدم شـوم ور تــو کفی علم شوم ور بــــروی عــــدم شــــوم بی تـو بسـر نمی شود خــواب مــــرا ببستــــه ای نقـــش مــرا بشسته ای وز همـــه ام گسسته ای بــی تــــو بسر نمی شود گـــر تـــو نباشی یار من گشت خراب کــار مــن مــونس و غمگـــسار مـــن بی تو بسر نمی شود بی تو نه زندگی خوشم بی تو نه مردگی خوشم ســر ز غـم تو چون کشم بی تو بسر نمی شود هر چه بگویم ای صنم نیست جـدا ز نیــک و بـد هم تو بگو ز لطف خود بی تو بسر نمی شود مولوی
عضو شوید
عضویت سریع
آمار
وب سایت:
آمار مطالب
آمار بازدید
.jpg)
